What does a worker look like?

Nick Driedger and Marianne Garneau argue that union propaganda needs to stop framing workers as victims

via What does a worker look like? —

Κυκλοφόρησε η ατζέντα της ΕΣΕ για το 2017!

Rest In Power anarchist comrade Michael Israel, killed fighting ‘Islamic State’ fascists in Rojava

**UPDATE** via Kurdish Question People’s Protection Units (YPG) volunteers, American Michael Israel (27) from Colorado and German Anton Neshek (Zana Ciwan), were killed by Turkish warplanes o…

Πηγή: Rest In Power anarchist comrade Michael Israel, killed fighting ‘Islamic State’ fascists in Rojava

Το Ημερολόγιο των Εργαζομένων 2016, από την ΕΣΕ

Σήμερα εκδήλωση: Η επικαιρότητα του Επαναστατικού Συνδικαλισμού

Originally Posted by: Μίσος Ταξικό, here

ΟΧΙ! Δεν σταματάμε, συνεχίζουμε!

Ο αγώνας για την ανθρώπινη χειραφέτηση, είναι αγώνας ενάντια στο καπιταλισμό αλλά και σε κάθε θεσμό ή πολιτική ανάθεσης και διαχωρισμένης αντιπροσώπευσης. Το πρόσφατο ΟΧΙ δεν πρέπει να μείνει ως μια δημοψηφική νίκη των «Ελλήνων», αλλά να αποτελέσει την εκκίνηση των εργαζομένων για να συνεχιστεί και να δυναμώσει η αυτοοργάνωση. Ο ταξικός αγώνας είναι η βασική και ικανή συνθήκη όχι μόνο να σταματήσουμε την καπιταλιστική επίθεση, αλλά και το συνεκτικό στοιχείο που μας επιτρέπει να ξαναθυμηθούμε, βασικές αξίες της τάξης μας όπως η αλληλεγγύη, η άμεση δράση και η συντροφικότητα. Στο πλαίσιο αυτό, με αφορμή τα 110 χρόνια από την ίδρυση των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (ΙWW) σας προσκαλούμε στην εκδήλωση συζήτηση: «Η εργατική τάξη και η εργοδοτική τάξη δεν έχουν τίποτα το κοινό!» Η επικαιρότητα του Επαναστατικού Συνδικαλισμού, στις 18 Ιουλίου, 8μμ στο Ευτοπικό Εργαστήρι, Λεωνίδου 62 & Θερμοπυλών, Κεραμεικός. ΌΧΙ για να νοσταλγήσουμε την ιστορία. Αλλά για να μάθουμε και να διδαχθούμε από το παρελθόν, ώστε να οργανώσουμε το παρόν, για να χειραφετήσουμε το μέλλον.

Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (IWW)
Περιφερειακή Οργανωτική Επιτροπή (GreROC)
iwwgreece@yahoo.gr

Ευτοπικό Εργαστήρι, Λεωνίδου 62 & Θερμοπυλών, Κεραμεικός

Σάββατο 18 Ιούλη, 8 μ.μ

ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΠΑΝΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 22/5, ΣΤΟ ΜΑΡΑΣΛΕΙΟ.

ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΠΑΝΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 22/5, ΣΤΟ ΜΑΡΑΣΛΕΙΟ.

Το Μαράσλειο «ανοίγει» για να χτιστεί ένα σχολείο στο Κομπάνι:

«ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ»

Στις 22 Μαΐου στο Μαράσλειο, στις 18:30, διοργανώνουμε μια εκδήλωση για την καμπάνια αυτή. Ομιλητές θα είναι ο Mehmet Keklik, πρόεδρος του σωματείου εκπαιδευτικών Egitim Sen στην Ούρφα και ο Ismail Tutal, μέλος του σωματείου Egitim Sen στην Ούρφα. Στην εκδήλωση θα προβληθεί βίντεο και θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα: “Κομπάνι-Ροζάβα-Κουρδιστάν, οι αγώνες για γη, ελευθερία, κοινωνική χειραφέτηση και ο ρόλος της μαχόμενης εκπαίδευσης”.

Το βράδυ της ίδιας μέρας, 22 Μαΐου, οι μουσικοί

Αντωνοπούλου Ρίτα, Βέττα Καλλιόπη, Encardia, Ζουρνής Νίκος,

Ιωάννου Κ. Γιάννης, Κωνσταντόπουλος Αλκιβιάδης,

Λέκκας Βασίλης, Μπακιρτζής Αργύρης, Ρίζος Απόστολος,

Σκανδάμης Θέμος και οι Albergo Sociale

θα ενώσουν τις φωνές τους και τις μουσικές τους για να συμβάλλουν κι αυτοί στο χτίσιμο του σχολείου στο Κομπάνι. Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στον ίδιο χώρο (Μαράσλειο) στις 9:00 μ.μ. Πριν από την έναρξη της συναυλίας θα υπάρξει χαιρετισμός μέσω Skype και σύνδεση με Κομπάνι.

Χτίζουμε

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

στο ΚΟΜΠΑΝΙ!

Στα τέλη του Φλεβάρη μια αποστολή εκπαιδευτικών από Συλλόγους Εκπ/κών Π.Ε. και ΕΛΜΕ, επισκέφτηκαν την περιοχή του Σουρούτς, στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, παραδίδοντας ανθρωπιστική βοήθεια στους πρόσφυγες από το Κομπάνι (Ροζάβα-Δυτ. Συρία).

Στο Σουρούτς υπάρχουν αρκετοί καταυλισμοί που φιλοξενούν κυρίως παιδιά,  ηλικιωμένους και ηλικιωμένες. Όλοι οι καταυλισμοί λειτουργούν μέσα από το δίκτυο αλληλεγγύης του τοπικού πληθυσμού των Κούρδων της Τουρκίας και με τη στήριξη συλλογικοτήτων που δραστηριοποιούνται εκεί. Σε κάθε καταυλισμό υπάρχει σχολείο, πολιτιστικό κέντρο και κέντρο γυναικών. Η εκπαίδευση έχει για αυτούς πρωταρχικό ρόλο, γιατί θεωρούν ότι μόνο έτσι οι άνθρωποι θα αποκτήσουν κοινωνική συνείδηση, θα γίνουν ικανοί να μην τους εκμεταλλεύονται. Παλεύουν να διατηρήσουν την κουλτούρα και τον πολιτισμό τους και για πρώτη φορά διδάσκονται στα σχολεία τη μητρική τους γλώσσα.

Τα σχολεία των προσφύγων λειτουργούν μέσα σε αντίσκηνα, με ό,τι υλικά συγκέντρωσε ο ντόπιος πληθυσμός. Είναι ωστόσο γεμάτα με τα χαμόγελα και τη θέληση των παιδιών για μάθηση, με την πίστη ότι θα επιστρέψουν στο Κομπάνι, την πίστη στη νίκη του αγώνα απέναντι στο φασισμό και τη βαρβαρότητα των ISIS.

Σιγά σιγά οι πρόσφυγες επιστρέφουν στο Κομπάνι και προσπαθούν να ξαναχτίσουν την πόλη τους, τις δομές, τα σχολεία τους. Κουβαλούν μαζί τους κυρίως τη θέληση και τη βεβαιότητα ότι θα ξαναχτίσουν τη ζωή τους σε συνθήκες ελευθερίας και ισότητας (ανεξάρτητα από φυλή, φύλο και θρήσκευμα), χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Την κοινωνία που είχαν αρχίσει να χτίζουν πριν από την εισβολή των ισλαμοφασιστών

Η μαχόμενη εκπαίδευση ήταν πάντα στο πλάι όσων “άναβαν φωτιές” για να διώξουν το σκοτάδι του φασισμού, της βίας και των πολέμων, έχει δείξει αλληλεγγύη στους αγώνες των λαών για γη και ελευθερία και θα το κάνει για μια φορά ακόμα.

Για να συμβάλλουμε στο ξαναχτίσιμο της πόλης, οι εκπαιδευτικοί μαζί με άλλα εργατικά σωματεία και συλλογικότητες, συμβάλλοντας με διεθνιστική αλληλεγγύη, ξεκινήσαμε μια μεγάλη καμπάνια  για να δουν τα παιδιά από το Κομπάνι να χτίζεται στον τόπο τους ένα σχολείο! Καλούμε τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π.Ε. και τις ΕΛΜΕ από όλη την Ελλάδα καθώς και σωματεία από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και όποιες συλλογικότητες ενδιαφέρονται, να συμβάλλουν σε μια μεγάλη αυτοτελή οικονομική καμπάνια αλληλεγγύης για το χτίσιμο του ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ στο ΚΟΜΠΑΝΙ!

Τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα δοθούν απευθείας στο Κομπάνι, σε συνεργασία με το σωματείο εκπαιδευτικών της Τουρκίας, Egitim Sen και την Eπιτροπή για τη Ροζάβα-Rojava Dernegi.

_____________________________________________

Σύλλογοι Εκπ/κών Π.Ε.: “Αριστοτέλης” Αθήνας, Α. Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, Νίκαιας Πειραιά, “Περικλής”, Αμαρουσίου, Κερατσινίου-Περάματος “Ν. Πλουμπίδης”, “Κ. Σωτηρίου”, Λαγκαδά, Β΄ Θεσ/νίκης “Μ. Αλέξανδρος”, Αιγάλεω, Γ΄ Θεσ/νίκης “Πλάτων”, Δυτικής Αττικής, Μολάων “Γ. Ρίτσος”, Ροδόπης, Ζ΄ Θεσ/νίκης “Φίλιππος”, Ιεράπετρας “Μ. Λιουδάκη”, Στ΄ Θεσ/νίκης “Αριστοτέλης”, Κέρκυρας, Ρεθύμνου, Λάρισας, Ηρακλείου “Δομ. Θεοτοκόπουλος”, “Παρθενώνας” Αθήνας, Αγ. Δημητρίου Αττικής

ΕΛΜΕ: Ε΄ Αθήνας, Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, Γ΄ Θεσ/νίκης, Πάρου-Αντίπαρου, Ηρακλείου, Ε΄ Θεσ/νίκης, Α΄ Δυτ. Αττικής, Α΄ Θεσ/νίκης

Εργατικά Σωματεία: Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Θεσ/νίκης, Μισθωτών Τεχνικών Αθήνας, ΠΑ.Σ.Ε. ΟΤΕ Λέσβου, Αρχιτεκτόνων Θεσ/νίκης, Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής, Ένωση Γιατρών ΕΣΥ Λέσβου

Συλλογικότητες: Εργατική Λέσχη Λέσβου, Εργατ. Λέσχη Νέας Σμύρνης, Σύλλογος Γονέων Δημ. Σχολείου Σαρωνίδας, Εργατ. Λέσχη Κερατσινίου-Δραπετσώνας, Πρωτοβουλία Γυναικών σε Δράση Έδεσσας, Εργατ. Λέσχη Βόλου, Χώρος Αλληλεγγύης Γυναικών Θεσ/νίκης-Πρωτοβουλία Γυναικών Ενάντια στο Χρέος και τα Μέτρα Λιτότητας, Λαϊκή Συνέλευση Σεπολίων-Κολωνού-Ακαδ. Πλάτωνα, Λαϊκή Συνέλευση Φιλαδέλφειας –Χαλκηδόνας, Κέντρο Έρευνας Γυναικείων Θεμάτων, Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση, Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών, Σύλλογος Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υπ. Διδακτόρων Παντείου Παν/μιου, Τελέσιλλα- Ελληνικό Φεμινιστικό Δίκτυο, Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Λακωνίας, Εργατ. Λέσχη Νέας Ιωνίας, Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ Λέσβου

ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ Μ Ε Τ Α Κ Ο Μ Ι Ζ Ο Υ Ν ! [Στηρίξτε την προσπάθεια]

Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων, ο πρώτος αυτοδιαχειριζόμενος εκδοτικός οίκος και βιβλιοπωλείο στην Ελλάδα, μετακομίζουν και ζητούν τη συμμετοχή σου! Από τις 12 Ιανουαρίου 2015 θα βρίσκονται στην οδό Καλλιδρομίου 30 στα Εξάρχεια.

ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ

Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων, ο πρώτος αυτοδιαχειριζόμενος εκδοτικός οίκος και βιβλιοπωλείο στην Ελλάδα, μετακομίζουν και ζητούν τη συμμετοχή σου! Από τις 12 Ιανουαρίου 2015 θα βρισκόμαστε στην οδό Καλλιδρομίου 30 στα Εξάρχεια.

Το μικρό διάστημα λειτουργίας μας, με τη στήριξη και την αλληλεγγύη κοινωνικών και πολιτικών χώρων και απλών ανθρώπων, έχουμε πετύχει αρκετά. Εκδώσαμε πολλά και σημαντικά βιβλία, πολιτικής, θεωρίας, κριτικής, αλλά και λογοτεχνίας. Η σύγχρονη ριζοσπαστική σκέψη βρήκε στις Εκδόσεις μας έναν σημαντικό δίαυλο επικοινωνίας με το ευρύ κοινό. Ξεκινώντας με σχεδόν μηδενικό κεφάλαιο (οι περισσότεροι από εμάς άνεργοι!) και κεφαλαιοποιώντας την εργασία μας, καταφέραμε να φτιάξουμε ένα μικρό βιβλιοπωλείο, να διοργανώσουμε πολλές εκδηλώσεις-συζητήσεις και να σταθούμε αλληλέγγυοι σε διάφορες συλλογικότητες με τη μορφή, έστω συμβολικής, οικονομικής συνεισφοράς.

Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων, παρότι αμείβουν τους εργαζόμενους-μέλη τους, δεν είναι ένα κερδοσκοπικό εγχείρημα. Δεν συσσωρεύει κέρδη, δεν πρόκειται κανείς να γίνει πλούσιος από αυτές, σε κανένα από τα μέλη δεν ανήκει κάτι από τα «περιουσιακά στοιχεία» των Εκδόσεων. Το όποιο επιπλέον κέρδος, επιστρέφει κάθε φορά στην κοινωνία με διάφορες…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 637 επιπλέον λέξεις

Γιατί η κρατική βία όση δημοκρατική πούδρα και να βάζει, πάντα θα κρύβει μέσα της τον φασισμό…..

Επίκαιρο και, σίγουρα, όχι άκαιρο!
Ίσως σ’ αυτές τις εποχές της «εκλογικής ανάθεσης κι απόθεσης ελπίδας» ν’ αρμόζουν οι – αιρετικές; – υπενθυμίσεις: ποτέ, μα ποτέ, δεν ευοδώθηκε η ανάθεση σε Μεσσίες και Παντογνώστες της μάχης για την ευτυχία των απλών!
Πάντα, μα πάντα, είναι καιρός για την ανάληψη του αγώνα από τον καθένα, με αλληλεγγύη, αντί για πλεονεξία, και οργάνωση σε ισότιμη βάση, αντί για αρχηγούς και γραφεία…!

Κυκλοφορεί «το Ημερολόγιο των Εργαζομένων» του 2015, ατζέντα της Ελευθεριακής Συνδικαλιστικής Ένωσης. Στηρίξτε το Ταμείο Αλληλοβοήθειας!

Ημερολόγιο των Εργαζομένων 2015

Ημερολόγιο των Εργαζομένων 2015

Ημερολόγιο των Εργαζομένων 2015

Ημερολόγιο των Εργαζομένων 2015

Ημερολόγιο των Εργαζομένων 2015

(ΕΣΕ Αθήνας)

Ζητείστε το στα βιβλιοπωλεία και στα στέκια. Στα βιβλιοπωλεία….τιμή 4,30 ευρώ. Χέρι-χέρι….τιμή 3,00 ευρώ.

Για να «μαθαίνουν» οι παλαιότεροι και να «θυμούνται» οι νεότεροι

Το Ημερολόγιο των Εργαζομένων συνεχίζει και για το 2015 το ταξίδι του πίσω στο χρόνο. Ξεφυλλίζουμε φέτος τις σελίδες από την πρώιμη ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος και φτάνουμε μέχρι τη Δικτατορία του Μεταξά και τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο. Με αυτή την ενότητα ολοκληρώνουμε την αναδρομή από το 2010 έως το 1870, που ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια (στην ατζέντα του 2012).

Μελετάμε τις ηρωικές στιγμές της ιστορίας του κινήματος της εργατικής τάξης και παίρνουμε διδάγματα για τους δικούς μας αγώνες. Οι επιτυχίες και τα λάθη των «προγόνων μας» ανοίγουν τη σκέψη μας, μας κάνουν σοφότερους. Σκαλίζουμε τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού. Εκείνη την περίοδο φτιάχτηκαν τα πρώτα συνδικάτα, ξέσπασαν οι πρώτες αυθόρμητες απεργίες. Αναπόφευκτες είναι οι συγκρίσεις με το σήμερα. Όπως τότε, έτσι και τώρα η κυριαρχία των αφεντικών στους χώρους δουλειάς και στην κοινωνία φαντάζει αδιασάλευτη. Δικαιώματα δεν υπάρχουν, εργατική νομοθεσία δεν υπάρχει. Η πολιτική εξουσία των καπιταλιστών (μηχανισμοί, κόμματα, πολιτικό προσωπικό) είναι εξίσου καλά θρονιασμένη στις πλάτες των εργαζομένων/εκμεταλλευομένων.

Τότε, η νεοδημιουργημένη εργατική τάξη ανίχνευε τους δρόμους συγκρότησης της ταυτότητάς της, των διεκδικήσεών της, της προοπτικής της. Σήμερα χρειάζεται όλα να τα επανακατακτήσουμε, να τα ανακαλύψουμε από την αρχή. Καλώς ή κακώς, όλα τα γιοφύρια πίσω μας έχουν κοπεί. Οι προσπάθειες οργάνωσης και αντίστασης μοιάζουν από χέρι χαμένες. Βαριά είναι η αίσθηση της ήττας, της απογοήτευσης, της αρχαίας σκουριάς που κληροδοτήθηκε σε ό,τι ονομάζεται συνδικαλισμός.

Αυτόνομοι Έδεσσας : Αφισοκόλληση ενάντια στις παρελάσεις

«αντιφασιστική», λέει, γιορτή σε μια εκπαίδευση που βρωμάει μιλιταρισμό κι εθνικισμό…
Μπράβο, ρε συντρόφια εκεί στο Βορρά!

Θεσσαλονίκη : Τετάρτη 29/10, 11:00 – Παράσταση διαμαρτυρίας για τους αγνοούμενους φοιτητές στο προξενείο του Μεξικό

(scan) Το Περιεχόμενο του Σοσιαλισμού – Κορνήλιος Καστοριάδης

Αν και έχουμε ακόμη πολλά να απαντήσουμε – μέσα κι έξω μας, όπως επισήμανε αλλού (Η άνοδος της ασημαντότητας) ο Κορνήλιος Καστοριάδης – δεν θα πάψουμε ποτέ ν’ αυτοαμφισβητούμαστε, αφού μόνον έτσι παραμένουμε δωσμένοι στις καθημερινές κοπιώδεις επαναστάσεις μας…
Αν θέλουμε νά ‘μαστε αληθινοί, πά’ να πει!

coghnorti

> pdf (16.5 mb)

Δείτε την αρχική δημοσίευση

1η Μαΐου 2014: το κάλεσμα της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ

ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΚΑΓΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΝΙΚΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ!

Η εργατική τάξη δέχεται εδώ και περισσότερα από τέσσερα χρόνια μια ανεπανάληπτης έντασης επίθεση από το Κεφάλαιο. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, που ασκείται με πρόσχημα την κρίση, είναι –μόνο στην Ελλάδα- η εξώθηση του 1/3 του πληθυσμού στην ανεργία, το πέταγμα 4 εκατομμυρίων ανθρώπων εκτός κοινωνικής ασφάλισης, η μείωση του μέσου εισοδήματος των εργαζόμενων και των συνταξιούχων στο μισό. Οι κοινωνικές δημόσιες υπηρεσίες καταργούνται ή οδηγούνται στη διάλυση. Σχολεία και νοσοκομεία κλείνουν, προκαλώντας εκρηκτική αύξηση της παιδικής θνησιμότητας στην Ελλάδα, την ίδια στιγμή που η χώρα αναδεικνύεται σε πρωταθλήτρια Ευρώπης στους θανάτους από γρίπη, μετά το πέρας του πιο ήπιου Χειμώνα των τελευταίων χρόνων.

Από τις 6 Δεκεμβρίου του 2008 μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου του 2012, η Ελλάδα υπήρξε ένα μεγάλο εργαστήρι αγώνων, εξεγέρσεων και αντιστάσεων απέναντι σε αυτές τις πολιτικές. Εκατομμύρια άνθρωποι, ντόπιοι και μετανάστες, όχι μόνο κατέβηκαν στον δρόμο, αλλά συγκρούστηκαν και ευθέως με το Κράτος το Κεφάλαιο και τις μονάδες καταστολής που διαθέτουν. Δημιούργησαν νέες δομές στο εσωτερικό των σωματείων και ανέδειξαν τις δυνατότητες ομοσπονδιακού συντονισμού τους, στην κατεύθυνση απεγκλωβισμού του εργατικού κινήματος από τον κρατικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και τις καταστρεπτικές του συνέπειες.

Είναι, όμως, βέβαιο ότι ζούμε μια περίοδο υποχώρησης αυτής της τάσης. Με άξονα τις εκλογές του 2012 και από εκεί και πέρα, ένα μεγάλο τμήμα του κοινωνικού κινήματος έχει βυθιστεί στη δίνη του κοινοβουλευτικού κρετινισμού, περιμένοντας να λυθούν τα προβλήματα δια της ανάθεσης και της διαμεσολάβησης. Δύο αιώνες δράσης τους εργατικού κινήματος όμως, μαρτυρούν ότι αυτό δεν έγινε ποτέ. Από το Σικάγο μέχρι την Αθήνα, από τους πρώτους νεκρούς για το 8ωρο και μέχρι σήμερα, ό,τι κέρδισαν οι εργάτες το κέρδισαν στον δρόμο μόνοι τους και όχι στις κάλπες και τα κοινοβούλια.

Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια της εργατικής υποχώρησης, οι εργάτες και οι εργάτριες χάσαμε πολλαπλάσια από όσα χάσαμε την πρώτη και (θεωρητικά) πιο σκληρή περίοδο της κρίσης. Είναι αναγκαίο να περάσουμε σε διαδικασία ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς, χωρίς κοινοβουλευτικές αυταπάτες και χωρίς ψευδαισθήσεις ότι με τον καπιταλισμό σε κρίση μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε ανακωχή ή εκεχειρία.

Είναι αναγκαίο να συντονίσουμε τη δράση μας μέσα από σωματεία, σχήματα, εργατικές παρεμβάσεις, απεργιακές επιτροπές και τοπικά σχήματα που συναντιούνται με τον κόσμο της ανεργίας, της επισφάλειας και της εργασιακής περιπλάνησης, προκειμένου να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία μιας νέας Συνομοσπονδίας της Εργασίας σε ταξική, επαναστατική και αντικαπιταλιστική παρέμβαση. Να προετοιμάσουμε τη Γενική Αντικαπιταλιστική Απεργία Διαρκείας, το πραγματικό όπλο των εργαζομένων απέναντι στα αφεντικά, να τσακίσουμε τον φασισμό στις εργατικές συνοικίες και να μην επιτρέψουμε κανέναν διαχωρισμό των εργατών, φυλετικό, εθνικό, σεξιστικό ή άλλο.

Εμπνεόμενοι από το πνεύμα της εξέγερσης του Σικάγου για το 8ωρο, πεπεισμένοι ότι η απελευθέρωση της εργατικής τάξης θα είναι έργο της ίδιας ή δεν θα υπάρξει καθόλου, απαλλαγμένοι από κάθε αυταπάτη για τις δυνατότητες κοινοβουλευτικής αλλαγής μέσα στο σύστημα, να ξαναβγούμε στον κόσμο για να τον κατακτήσουμε όλον.

Το ερώτημα έχει πλέον τεθεί καθαρά προς όλους: Ή θα οργανωθούμε σε επαναστατική και συνδικαλιστική κατεύθυνση ή θα αφήσουμε τον καπιταλισμό να στείλει τις ζωές μας στα χαμένα.

Ας το απαντήσουμε στον δρόμο, εκεί μόνο που η τάξη μας μπορεί και νικά! 

ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΙΚΑΓΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ, ΞΑΝΑΔΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ!

ΝΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΤΩΝ ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, ΣΥΓΚΡΟΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΕΑ ΤΑΞΙΚΑ, ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ!

ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, ΣΕ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ!

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ!

1η Μαΐου 2014: το κάλεσμα του ελληνικού τμήματος των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου

Ως τώρα είμαστε το τίποτα, τώρα θα γίνουμε τα πάντα!

 … εργάτες κόκκινοι, λευκοί, κίτρινοι, μαύροι, ελάτε,

ψηλά σηκώστε τα κεφάλια, πετάξτε κάτω τα  εργαλεία σας!

Στο διάβολο τα αφεντικά!

Στο διάβολο η σειρήνα του εργοστασίου!

Αυτή είναι ημέρα των εργαζομένων, η δική μας μέρα. Εμπρός!

Το τραγούδι του οχτάωρου

Έχουν περάσει 128 χρόνια από την πρωτομαγιά στο Σικάγο και 109 χρόνια από την ίδρυση των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου, απότοκου των γεγονότων αυτών, κι η ιστορία επιστρέφει πάλι πίσω από εκεί που άρχισε: Στις ελαστικές συνθήκες εργασίας, στους επισφαλώς εργαζόμενους, στην απλήρωτη και μαύρη εργασία. Το κεκτημένο του οκταώρου καταργήθηκε στην πράξη με την συναίνεση της κρατικοδίαιτης ηγεσίας του θεσμοθετημένου και άκρως ευεργετημένου από το καθεστώς, «συνδικαλιστικού» κινήματος. Των “συνδικαλιστών”, δηλαδή, που, αφού ευνούχισαν τους αγώνες και τους μετέτρεψαν από ταξικούς σε κλαδικούς, αφού μετέτρεψαν την απεργία από όπλο ενάντια στον καπιταλισμό σε χαλαρή πανήγυρη, τώρα επιστρέφουν για να κλάψουν πάνω στο κουφάρι του πτώματος που εκείνοι δημιούργησαν.

Το ταξικό και εργατικό ζήτημα, όμως, είναι και παραμένει διαχρονικό:

1η Μαΐου 2014: το κάλεσμα της ΕΣΕ Αθήνας

Palikari… σε όλες τις γλώσσες!

«Palikari», για τον Ηλία Σπαντιδάκη (Louis Tikas) από το Ρέθυμνο, ήρωα των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (IWW) και των Εργατών όλου του Κόσμου

«Ο γέρος και η θάλασσα» του Χέμινγουεϊ σε animation βίντεο

Κάποιος, κάπου, κάπως, κάποτε τό ‘πιασε το νόημα… Τό ‘πιασε και τό ‘σφιξε τόσο που τρέξαν τα ζουμιά και μας έλουσαν!
Άλλος λούστηκε να καθαρίσει, άλλος άφησε τη τζίβα να γίνει ένα με το κεφάλι του… Καλές Χρονιές…;

Αμ έπος…

Mikhail Bakunin

«Πρέπει να κερδίσουμε τον χαμένο καιρό, πρέπει να αναθεωρήσουμε τη μεταφυσική μας αλαζονεία που δεν φέρνει στον κόσμο καμία ζεστασιά, πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε μέρα-νύχτα για να καταφέρουμε να ζήσουμε μαζί με τους ανθρώπους σαν άνθρωποι, να γίνουμε ελεύθεροι και να κάνουμε και τους άλλους ελεύθερους, πρέπει – επιμένω πάντα σε αυτό το σημείο – να κυριεύσουμε την εποχή με τις ιδέες μας»

Μιχαήλ Μπακούνιν

…με αφορμή την εξαιρετική ανάρτηση στο nadaparanosotros.blogspot.gr